Jest październik 1956 r. W Warszawie, gdzie znajduje się grupa dawnych towarzyszy broni, w prywatnym mieszkaniu na Żoliborzu, zbiera się pierwsza komórka organizacyjna:
adiutant „Antoniewicz” Leszek Popiel, „Halny” Zdzisław Rachtan, „siostra Hanka” i „Wiktor” Anna i Jerzy Lubowieccy oraz zaproszony inż. Architekt Mieczysław Twarowski.
Ustala się projekt uczczenia pamięci poległych w latach 1943-44, pomnikiem – kapliczką na Wykusie. Architekt Twarowski podejmuje się opracowania projektu kapliczki, doradzając jako wykonawczynię obrazu prof. Sztuki Sakralnej Akademii Krakowskiej, art. malarkę Edwardę Przeorską.
Równocześnie powstaje w Starachowicach grupa wykonawcza: por./mjr „Dzik” Marian Świderski, plut./ppor. „Konar” Polikarp Rybicki, pchor./kapt. „Kret” Teofil Sławski, st.strz. „Kaktus” Edmund Rachtan.
w lipcu 1957 r. obrazek- fresk na specjalnie wykonanym zbrojnym betonie, zostaje przewieziony przez „Halnego” i „Wilkołaka” pchor. Zenon Brzewski z dalekich Kurpi na Wykus.
Dzień 15 września 1957r.- odprawiona została pierwsza msza św. Na Wykusie, przez jednego z dawnych kapelanów Armii Krajowej ks. Pelca, przy ołtarzu zbudowanym koło kapliczki.
Na ścianach kapliczki wyryte są 123 pseudonimy poległych w czasie wojny, a na murze okalającym, wyrosłym później- 206 tabliczek epitafialnych zmarłych członków: Środowiska Żołnierzy Świętokrzyskich Zgrupowań Partyzanckich PONURY-NURT.